Τι κι αν οι συγγενείς της 47χρονης μάνας έδειξαν ιατρικές γνωματεύσεις στην Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης, που έλεγαν οτι μετά το θάνατο του παιδιού της είχε ψυχολογικά προβλήματα, τι κι αν έγιναν παρεμβάσεις και από τοπικούς φορείς.
Ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης, Παύλος, ανένδοτος! Δεν άλλαζε με τίποτα γνώμη και δεν άκουγε τις ικεσίες των ανθρώπων που την γνώριζαν και την αγαπούσαν.
Η 47χρονη γυναίκα τελικά κηδεύτηκε αδιάβαστη και μεταφέρθηκε στα μνήματα από το σπίτι της, χωρίς να περάσει από την εκκλησία.
Η εντολή του "τυπολάτρη" μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου ήταν ρητή και κατηγορηματική: "Δεν θα γίνει νεκρώσιμη ακολουθία".
Το μοιραίο λάθος της 47χρονης, το τραγικό της αμάρτημα ήταν οτι είχε βάλει η ίδια τέλος στη ζωή της, μην αντέχοντας την πρόσφατη απώλεια του γιου της σε τροχαίο.
Ακόμα και ο ιερέας του χωριού δεν είχε αντίρρηση -σύμφωνα με τους κατοίκους- να τελέσει τη νεκρώσιμη ακολουθία.
Ομως, η απάντηση του απεσταλμένου από την Κοζάνη ήταν κατηγορηματική: Οι ιεροί κανόνες της Εκκλησίας απαγορεύουν τη μνημόνευση του αυτόχειρα, ανεξάρτητα από τον λόγο της αυτοκτονίας. Μάλιστα απαγόρευσε στον ιερέα ακόμα και να χτυπήσει πένθιμα την καμπάνα.
Ολο το χωριό συνόδευσε την 47χρονη γυναίκα στην τελευταία της κατοικία και η οργή για την σκληρή στάση της μητρόπολης ήταν μεγαλύτερη και από την θλίψη για τον χαμό της χαροκαμένης μάνας.
Την αποκαλούσαν «λεβέντισσα», στο χωριό κι αυτό γιατί ήταν από τις πιο δραστήριες γυναίκες της τοπικής κοινωνίας, ψυχή του τοπικού χορευτικού συλλόγου και άλλων λαϊκών δρωμένων, μέχρι τον περασμένο χειμώνα, όταν έχασε τον γιο της σε τροχαίο στη Λήμνο, όπου υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία.
Από τότε, σύμφωνα με τους συγχωριανούς της, κλείστηκε στον εαυτό της, αρρώστησε και έπαιρνε ψυχοφάρμακα. Την περασμένη Παρασκευή, 7 μήνες μετά, έκανε το απονενοημένο διάβημα, πηδώντας στη λίμνη Πολυφύτου στην περιοχή του Ρημνίου.
Σημειώνεται πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο μητροπολίτης Παύλος προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Η πιο πρόσφατη ήταν η ιδιόχειρη επιστολή του προς τον πρώην δήμαρχο Κοζάνης Γ. Παγούνη, με την οποία τον απειλούσε πως θα... λογοδοτήσει στην Αγία Αικατερίνη στον άλλο κόσμο, γιατί είχε τολμήσει να καταγγείλει την ανέγερση μικρού ναού της ίδιας Αγίας σε κοινόχρηστο χώρο στον αύλειο χώρο της μητρόπολης. NEWSIT
Με την απαγόρευση της θρησκευτικής κηδεύσεως οι γεμάτοι αγάπη προς τον άνθρωπο άγιοι Πατέρες διασφαλίζουν τα εξής σημαντικά ζητήματα:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Φωνάζουν σε όλους τους χριστιανούς με κραυγαλέα φωνή ότι όποιος αυτοκτονεί βλασφημεί στο Πνεύμα το Άγιο και δεν έχει άφεση αμαρτιών. Τους στηρίζει ψυχικά με αυτόν το σαφή, απόλυτο και μονοσήμαντο τρόπο, ώστε να αποκρούουν κάθε παρόμοιο λογισμό, ακόμη και σε περίπτωση σοβαρών ανθρωπίνων δυσκολιών. Τι τους λέει: Μόνον όποιος αγωνισθεί ρωμαλέα μέσα από τις ποικίλες αντιξοότητες της ζωής έχει δυνατότητα να σταθή με θάρρος μπροστά στο βήμα του αδέκαστου Κριτού την ημέρα της Κρίσεως. Πώς μπορεί επομένως να υποχρεωθή η Εκκλησία να ψάλλει «Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον..» σε αυτόχειρα, αφού γνωρίζουμε ότι η οδός που ακολούθησε δεν είναι καθόλου «μακαρία» (δηλαδή ευτυχισμένη). Έχουν ποτέ αναλογισθεί οι δήθεν «φιλάνθρωποι» της εποχής μας, που με έντονη συναισθηματική επιχειρηματολογία δικαιολογούν τις αυτοκτονίες, ότι γίνονται ακούσιοι ηθικοί αυτουργοί πολλών μελλοντικών αυτοχείρων;…
β) Υπάρχει και άλλος, πιο πνευματικός λόγος για τον οποίον δεν πρέπει να γίνεται νεκρώσιμος ακολουθία στους αυτόχειρες, ο εξής: Η κοινωνική περιφρόνηση προς τον αυτόχειρα εμπεριέχει μια σιωπηλή προσευχή προς το Θεό να τον ελεήσει. Κάθε ταπείνωση του ανθρώπου ενώπιον του Θεού αυξάνει το Θείο Έλεος. Ακόμη και οι μεταθανάτιες ταπεινώσεις βοηθούν την ψυχή σε απολογία ενώπιον του Θεού. Αυτό φαίνεται σε πάμπολλες περιπτώσεις από την ζωή της Εκκλησίας[2]. Διαβάζουμε στην Κλίμακα του αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, ένα βιβλίο που έχει διαποτίσει επί αιώνες όλη την Ορθοδοξία, στο περί μετανοίας κεφάλαιο (Λόγος Ε’) ότι οι μοναχοί που γνώρισε ο συγγραφέας και που είχαν φτάσει να γίνουν σχεδόν άγγελοι ζητούσαν ταπεινά μετά τον θάνατό τους «ούτε και σε μνήμα να τους βάλουν!» [3] αλλά να τους πετάξουν χωρίς μεταθανάτιες τιμές. Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος ζητά να μην τον κηδεύσουν με τιμές, να μην ανάψουν κεριά ή θυμίαμα κ.λ.π. για να τον λυπηθή ο Θεός. Στο Ευχολόγιο, που χρησιμοποιεί σήμερα κάθε ιερέας, υπάρχουν ευχές σε ψυχορραγούντα. Είναι σπαρακτικές κραυγές αγίων ασκητών που εύχονται να καταφρονηθεί το σώμα τους για να βρει έλεος από το Θεό η ψυχή τους. Τι λέγουν; «Μη ουν το σώμα μου θάψητε εν τη γη· εάσατε άταφον, όπως φάγωσι κύνες την καρδίαν μου» [4]. Άταφο ζητά να μείνει το σώμα του ο αμαρτωλός για να τον λυπηθεί ο Θεός. Επομένως, από φιλανθρωπία της Εκκλησίας δεν κηδεύονται οι αυτόχειρες.
Ένας μακαριστός αγιορείτης γέροντας, ο π. Άνθιμος Αγιαννανίτης, όταν ρωτήθηκε από συγγενείς ενός νεαρού αυτόχειρα, αν πρέπει να μνημονεύεται στη λειτουργία (για κηδεία ούτε συζήτηση βέβαια) απάντησε: «Να μην τον μνημονεύουμε στη Λειτουργία. Είναι καλύτερα για την ψυχή του. Όταν δει ο Πολυέλεος ότι δεν τον τιμάμε, θα τον ελεήσει ο ίδιος, ενώ όταν εμείς τον τιμάμε, δεν θα τον ελεήσει Αυτός…»[5]
Έτσι απαντούν οι πατέρες μας στις μεταθανάτιες ψευτοαγάπες.
…………
Το να μη διαβαστεί ο νεκρός αυτός, όπως είδαμε, είναι η μεγίστη ευσπλαχνία που μπορούμε να του προσφέρουμε. Το αντίθετο, οι προσευχές στην Εκκλησία εμποδίζουν το Θείο Έλεος γιατί είναι ψεύτικες, φαρισαϊκές, υποκριτικές, προκλητικές προς το Θεό. Πώς μπορούμε ανθρώπους που εγκατέλειψαν τη χριστιανική πίστη ή την ορθόδοξη αλήθεια ή που αρνήθηκαν το θείο δώρο της ζωής να τους ψάλλουμε μέσα στους χριστιανικούς Ναούς με λόγια όπως «…υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του κεκοιμημένου δούλου του Θεού», «ότι συ ει η ανάσταση… του κεκοιμημένου δούλου Σου Χριστέ…». Πώς μπορούμε για λογαριασμό του θανόντος να ψευδόμαστε μέσα στην Εκκλησία λέγοντας «Επεπόθησεν η ψυχή μου του επιθυμήσαι τα κρίματα σου εν παντί καιρώ». «Αθυμία κατέσχε με από αμαρτωλών των εγκαταλιμπανόντων τον νόμο σου», αφού ο ίδιος υπήρξε πρωτοστάτης της αποστασίας από το Θεό. Πώς μπορούμε να πούμε για λογαριασμό του θανόντος κατ’ αυτόν τον τρόπο «Μέτοχος εγώ ειμί πάντων των φοβουμένων σε και των φυλασσόντων τας εντολάς σου». Πώς μπορεί ψεύτικα η Εκκλησία του Χριστού να πανηγυρίσει ψάλλοντας «Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον…».
πηγη:http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1312