Οι Έλληνες αστυνομικοί θέλουν... αλλοδαπούς συναδέλφους!

Η συγκεκριμένη επιθυμία εκφράστηκε από τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων Χρήστο Φωτόπουλο στην 12η εθνική στρογγυλή τράπεζα κατά των διακρίσεων, επισημαίνοντας παράλληλα την επικίνδυνη προοπτική μετατροπής της Ελλάδας σε ευρωπαϊκή «χωματερή» των ξεριζωμένων- κολασμένων προσφύγων.

Δεν φαίνεται να ήταν μια επικοινωνιακή «φωτοβολίδα» αλλά μία εμπεριστατωμένη τοποθέτηση που θίγει μεταξύ άλλων ζητήματα ταμπού, όπως η πρόσληψη μεταναστών στην αστυνομία αλλά και την ανάγκη βελτίωσης των συνθηκών κράτησης, από τη σκοπιά των εργασιακών δικαιωμάτων των αστυνομικών υπαλλήλων και ανθρώπινης διαβίωσης των αλλοδαπών κρατουμένων.


Ο κ. Φωτόπουλος κατήγγειλε την μακρόχρονη απουσία μεταναστευτικής πολιτικής που όξυνε τα προβλήματα, με τις ηγεσίες να «σφυρίζουν αδιάφορα». Συμπλήρωσε ότι από το 2007 ζητούσαν να προσλαμβάνονται στην Ελληνική Αστυνομία, ως σύνδεσμοι, διερμηνείς κλπ, αλλοδαποί υπήκοοι, αλλά και να καθιερωθεί ένας αντιρατσιστικός χάρτης ενεργειών και συμπεριφορών για το αστυνομικό προσωπικό. Τότε, όπως είπε ο κ. Φωτόπουλος, στο Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ, δεν ήθελαν καν να ακούσουν τέτοιες προωθημένες προτάσεις.

«Θα ενθυμήστε ότι επί δεκαετίες προείχαν οι επιχειρήσεις - σκούπα, με τους αστυνομικούς να συλλαμβάνουν στην αρχή κατά δεκάδες, μετά κατά εκατοντάδες και από πέρυσι κατά χιλιάδες τους παράνομους μετανάστες, οδηγώντας τους στα αστυνομικά κρατητήρια και στα ειδικά κέντρα κράτησης, όπου αυτά λειτουργούν πιο οργανωμένα. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να μετατρέψουν σε φυλακές και τις αστυνομικές σχολές, κόσμημα για την περιοχή της Κομοτηνής και Ξάνθης, στη Θράκη, μια απόφαση που μας βρήκε παντελώς αντίθετους» τόνισε στην ομιλία του ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ.

Αυτή τη στιγμή, όπως αποκαλύφθηκε , περίπου 7.000 είναι συνολικά οι μη νόμιμοι μετανάστες που κρατούνται σε διάφορα κέντρα όλης της χώρας, χωρίς να περιλαμβάνονται σε αυτούς όσοι φιλοξενούνται προσωρινά στα αστυνομικά κρατητήρια, για τους οποίους δεν υπάρχει σαφής αριθμός.

Όπως είχε επισημάνει χθες σε ρεπορτάζ του το the toc, τα κρατητήρια αστυνομικών υπηρεσιών της χώρας έχουν μετατραπεί σε «αποθήκες ψυχών», με την κατάσταση να περιγράφεται ως τραγική, που παραβιάζει τους διεθνείς κανονισμούς και ελληνικούς νόμους. Ο κ. Φωτόπουλος «τόλμησε» να πει ότι η χώρα μας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της το θέμα, κυρίως εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης. Ωστόσο, σημειώνεται ότι οι μεταναστευτικές πιέσεις δείχνουν φέτος να υποχωρούν, λόγω των εκτάκτων μέτρων που έχουν ληφθεί στον Έβρο, ενώ σημαντικό ρόλο σε αυτή την υποχώρηση παίζει η οικονομική κρίση και η τακτική του αναγκαστικού εγκλεισμού των αλλοδαπών στα κέντρα κράτησης, μέχρι να δηλώσουν οικειοθελώς ότι επιθυμούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

«Χαίρομαι διότι μόλις φέτος, επισήμως, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη ασπάστηκε την πρόταση μας και έθεσε ζήτημα κάποιας διασποράς των παράνομων αλλοδαπών στις ευρωπαϊκές χώρες. Θα ήταν ίσως χρήσιμο -και το καταθέτω στο φόρουμ σας ως σκέψη- να ξεκινήσει μια προσπάθεια καταγραφής των διαθέσεων και των αιτημάτων των χιλιάδων αλλοδαπών που ήδη κρατούνται στα κέντρα κράτησης. Να γίνει δηλαδή μια έρευνα, ώστε να δούμε πράγματι πόσοι από αυτούς, για ποιούς λόγους και πού θα ήθελαν να ζήσουν. Και αντί ο στόχος να είναι ο πειθαναγκασμός τους προς επιστροφή στη χώρα τους, να διευκολυνθούν να βρουν μια καλύτερη ευκαιρία σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπου ίσως διαβιούν ήδη άλλα μέλη των οικογενειών τους» πρότεινε ο κ. Φωτόπουλος.

Ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ, υποστήριξε ότι η Ευρώπη ανέκαθεν βοηθούσε, αλλά εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα πλήρους αξιοποίησης αυτής της βοήθειας, τώρα όμως η χώρα πρέπει να αξιοποιήσει στο έπακρον τα περίπου 230.000.000 ευρώ που της προσφέρονται. Θα ήταν «ευχής έργον» αυτά τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή σύγχρονων εγκαταστάσεων φιλοξενίας, με διαχωρισμό ποινικών και μη νόμιμων μεταναστών, σταθερό αυλισμό, φυσικό φωτισμό, σίτιση και τακτικό ιατρικό έλεγχο.

Τονίστηκε ότι μέσα σε αυτό το απαράδεκτο καθεστώς, δεν τηρούνται οι κανονισμοί υγιεινής και ασφάλειας, υπάρχει ο κίνδυνος αποδράσεων και εξεγέρσεων, ενώ παρουσιάζονται και αυθαίρετες καταδικαστέες αστυνομικές συμπεριφορές. Τα παραπάνω όμως φαντάζουν δεδομένα όταν η ίδια η πολιτεία στοιβάζει ανθρώπινες ψυχές σε ακατάλληλους χώρους και μάλιστα επί μακρόν, χωρίς να τηρούνται τα στοιχειώδη.